Indie Rock & Stuff

Johnny99

Fajne, fajne. Kojarzą mi się ze starymi dobrymi Sparks, choć są mniej walnięci.

fever505

ja po usłyszeniu "Time to pretend" spodziewałam się czegoś lepszego. trochę sie zawiodłam,bo jeszcze 2 może 3 piosenki lubię,reszty nie czuję po prostu.

godfather

a ja slucham i calosc mi podchodzi. najbardziej poki co 'time to pretend' i 'electric feel', co zrozumiale, ale jak sie wgryze to cos dla siebie odkryje.
'of moons, birds and monsters' ma taki potencjal;]

MsBellamy

ja się z czasem do płyty przekonałam. polubiłam oprócz singlowych piosenek zwłaszcza "Kids", to dopiero ma potencjał Smile

godfather

mi glos wokalisty chwilami kojarzy sie z whitem z paskow;]

Lady

Moja koleżanka wskazywała raczej na Micka Jaggera, a ja na wczesnego Bowiego. W Weekend Wars brzmi zupełnie jak Bowie w 'Starman' albo w 'Ziggym Starduście'. No ale Jack jest bliżej, to fakt.

Andrew VanWyngarden nie jest jakimś wielkim wokalistą, ale podoba mi się jego barwa, zarówno wtedy, kiedy skrzypi, jak i wtedy, gdy przechodzi w falset. On ma dobrą technikę, to widać, kiedy śpiewa na koncertach. Robi to bardzo delikatnie, nie za głośno, nie próbuje wrzeszczeć ani popisywać się w jakikolwiek sposób, bo wie, że wtedy by poległ. Mati zresztą skarżyła się, że jego wykonania są zupełnie beznamiętne - to nie do końca tak, one są po prostu bardzo asekuracyjne. On stawia na poprawność. Może coś tam sobie przeżywać, ale w samym śpiewie tego nie słychać, co najwyżej widać w mimice i tyle.

Jeśli chodzi o piosenki, które jako pierwsze polubiłam, to były dokładnie te same, które wskazałeś, Godfather! I od razu spodobał mi się ten eklektyzm. Jest elektronika, ale są i gitary, i to nawet z solówkami. Kids to czysty pop, ale pojawiają się też kawałki ewidentnie progresywne, jak Of Moons... Naprawdę jest z czego wybierać.

No i do tego te teksty! Kocham łamigłówki. Niektóre są proste, jak Electric Feel. T. kocha tę piosenkę, razem zrobiliśmy jej analizę literacką i wyszło nam coś pięknego. Podobają mi się te autobiograficzne - Time To Pretend, The Handshake. The 4th Dimensional Transition PRAWIE rozszyfrowałam - wydaje mi się, że przekazem przypomina trochę The Crystal Ship i Moonlight Drive Doorsów. Nad Of Moons, Birds And Monsters będę sobie jeszcze głowę łamać, a to jest takie piękne... Andrew co prawda sugerował jakąś interpretację, ale mnie to nijak nie pasuje do tego, co stoi w tekście.

No. Mam zabawy co niemiara.

Musiałam sobie ulżyć. Nie musicie tego czytać Wink

MsBellamy

Nie uwielbiam ich na tyle aby jakoś dogłębnie się nad znaczeniem tekstów zastanawiać, aczkolwiek "Time to pretend" z przyczyn oczywistych najlepiej poznane ma naprawdę sympatyczny tekst ("to live fast and die young" Smile

). Ogólnie oni są cali sympatyczni. Nie potrafię znaleźć innego słowa na określenie MGMT, bo jak się słyszy ich muzykę to automatycznie na twarzy pojawia się uśmiech. A jak się patrzy na teledyski, to już w ogóle banan na ryju od ucha do ucha. Smile

Lady

Robię tak ze wszystkimi tekstami, przekaz jest dla mnie bardzo ważny. Nie lubię zespołów, które mają słabe teksty. Raczej strawię średnią piosenkę z dobrym tekstem, ale dobry muzycznie kawałek okraszony jakimś bełkotem jest dla mnie nie do zniesienia.

MGMT rzeczywiście są bardzo sympatyczni. Wystarczy obejrzeć parę wywiadów. Uśmiech nie schodzi im z twarzy, a przy tym są nadzwyczaj mili i cierpliwi dla głupoty dziennikarzy.

godfather

o boze, chyba ich uwielbiam. ich plyta jest cudna.

Lady

Nie wiem jak mam się ucieszyć Very Happy

Penny Lane

Lady

No, ja bym ją nazwała zajefuckinkurwabistą.

Penny Lane

Lady

Łee, słabe przymiotniki masz w repertuarze.

godfather

a ja tego slucham i 'cudna' to jest dobre slowo.
za pierwszym pprzesluchaniem podchodzilem jeszcze sceptycznie, ale juz za drugim 'weekend wars' zachwyca, '4th dimensional transition' hipnotyzuje, itd, itp.