Indie Rock & Stuff

poti

Wstyd przyznać, ale dotknął mnie ten masowy syndrom przedopenerowy o którym wpominał twilite... ja nie znałam "sonic nurse" i "murray street", bo wydawało mi się, że pewnie nie dorastają do pięt wcześniejszym rzeczom, są przereklamowane itd:p. Ale znalazł się okazja by to prawdzić i kurde.. to też świetne płyty. najgorsze, że rather ripped również wymiata (ha brawa dla geniusza, ktory wpadł na to by dać mi to w urodziny:)). sy wciąga strasznie, jakoś wcale się nie dziwię tej "fali gówniarzy" takich jak ja:lol:

bogini

mnie też i co:) znam tylko rather ripped bo kolega mi nagrał Razz

i nawet mój pan korepetytor z angielskiego chce jechać na soniców Wink

twilite kid · fun blame monster Dołączył: 06 Mar 2006 Posty: 1594 Przeczytał: 0 tematów

Ej, ja tam nie mówię, że syndrom przedopenerowy jest taki zły Wink

Sam przecież przyznałem, że muszę stać się jego ofiarą Wink

gordon_cole

czy tylko ja z obecnych rozpocząłem kontakt z SY od "experimental jet set, trash and no star". jeśli się nie mylę album w powszechnej opinii uważany jest za nieco słabszy w dyskografii zespołu, a wg mnie jest cholernie "underrated". jakby nie było z własnego doświadczenia wiem, że może być początkiem słabości do zespołu, co dobrze wróży, skoro uważa się, że mają tyle lepszych płyt. można zacząć od "experimental jest set,...", a później wcale nie będzie słabiej. powiem więcej: będzie lepiej!

(czy ja już tego nie pisałem w tym temacie?)

mrtchn

Ja zaczalem od Goo (8. rok zycia), pozniej bylo NYC, Ghosts & Flowers, Daydream Nation, Dirty, a pozniej juz jakos poszlo przez Sister, Evol itd. itd.

Piotr

ja zaczołem od Dirty ,nadal jak dla mnie cholera najlepszy album kupiony za 32zł Very Happy

.Póżniej kupiłem Goo , Sister a dalej to już szło sobie jak chciało po przez sciąganie z Emula . Laughing

A pierwszy w ogóle kontakt z tym zespołem był w wieku 7 lat po przez teledysk do 100% na MTV tylko tym kultowym MTV Very Happy

girlfromipanema

nie pamiętam mojego pierwszego spotkania z Sonic Youth, ale było to kiedyś tam dawno przy okazji jednego z tych chorych okresów życia, kiedy kochałam się w Cobainie ;] w każdym razie wiem, że jako inteligentne dziecko lubiłam takie drzewka genealogiczne i miałam chęci, żeby ich poznać- zaczynając chyba od prawie początku, czyli "Bad Moon Rising". no i za resztę dyskografii też się zabrałam, ale niezbyt dokładnie, a potem szybko coś innego mi wpadło do głowy- bo niestała w uczuciach byłam- i tak znam Sonic Youth "po wierzchu", co aż głupio brzmi. heh, najpełniej mogłabym się wypowiedzieć o "Rather Ripped", bo swojego czasu mocno mi wpadła do głowy i wyjść nie chciała, ale teraz odkrywam resztę geniuszu i chyba jeszcze lepiej będzie.
czyli syndrom przedopenerowy zadziałał i na mnie.

bogini

jejku jej tylko nie "zaczołem" prosze prosze:)
mi poprostu kolega skanował zdjęcia z odbitek i nagrał na płytę w prezencie rather ripped i mogwaia + lynyrd skynyrd:P, potem miałam srogą podniete łażąc po śniegu przy pink steam:)

Biały Liść

ej, macie cos do fali gowniarzy? Wink

matinee · Wysłany: Wto 10:47, 13 Mar 2007 Temat postu:

Skoro mam zobaczyc ich koncert postanowilam sie zapoznac... jak na razie tylko Sister, ale calkiem pozytywne wrazenia:)

ashtray · Wysłany: Pią 11:04, 16 Mar 2007 Temat postu:

też muszę nadrobić zaległości, bo znam tylko Daydream nation i Sister.

godfather

wstyd sie przyznac, ale nie znam
a ponoc halasuja po mistrzowsku
a co jest dobre na poczatek?

Marquee Moon

Moim zdaniem Dirty, następnie Goo, a potem możesz lecieć ze wszystkim. Nie zapomnij o Rather Ripped z 2006 roku - chyba najbardziej melodyjna płyta w dorobku Soniców.

Ja próbowałam zacząć od Daydream Nation i mój proces poznawania trochę się wydłużył. To jest świetna płyta, ale trudna.

mrtchn

godfather

ciezej?