Indie Rock & Stuff

Marquee Moon · Wysłany: Sob 19:43, 17 Mar 2007 Temat postu:

Obejrzałam dzisiaj w końcu w całości koncert Stop Making Sense. Płyta CD to najlepszy koncert, jaki w życiu słyszałam. Płyta DVD to natomiast najlepszy koncert, jaki w życiu widziałam.
Byrne nigdy jeszcze nie brzmiał tak dobrze, a zespół miał tam taki feeling, że James Brown wysiada. Jest zabawnie, jest dynamicznie, jest neurotycznie. No i jest kultowy wielki garniak Byrne'a.
Trzeba znać.

Ciumok · Wysłany: Sob 21:04, 17 Mar 2007 Temat postu:

Świetny występ, znam tylko z płyty - braciszek podarował mi na gwiazdkę.

Marquee Moon · Wysłany: Nie 21:26, 18 Mar 2007 Temat postu:

Niby wkurwiają mnie mapety, ale to mnie jakoś śmieszy:
http://www.youtube.com/watch?v=-jbya4kxC6E

matinee · Wysłany: Nie 23:24, 18 Mar 2007 Temat postu:

A propos Stop Making Sense - znałam Psycho Killer w zupełnie innej wersji niz ta płytowa. Szybszej i krótszej. Gorsza była.

Marquee Moon · Wysłany: Pon 1:39, 19 Mar 2007 Temat postu:

Gorsza? Ja wiem? Partia basu w Psycho killer z 77 roku to jeden z najfajnieszych motywów w muzie w ogóle. Od tego zaczęło się Talking Heads. W sumie to klasyk. Very Happy

A ta wersja ze Stop Making Sense też mi się strasznie podoba. Jest specyficzna. Ten płaski podkład muzyczny i gitara akustyczna plus fantastyczny wokal Byrne'a. Ciekawa interpretacja. Tam gdzieś na pierwszej stronie wątku wrzuciłam video do Psycho z tego koncertu.

edit: albo i do tego akurat nie wrzuciłam, ale nadrabiam. 3:55 i 4:07 rządzą.
http://youtube.com/watch?v=FzEadbTCKDA

matinee · Wysłany: Pon 16:07, 19 Mar 2007 Temat postu:

Hyhy, system minutowy:]

Co za ruchy, ła Laughing

Gorsza, tzn. kiedy nie znałam tej z płyty wydawała mi sie idealna, bo jedyna, ale teraz gdy słucham obu wersji, zdecydowanie bardziej podoba mi sie ta druga:)

Marquee Moon · Wysłany: Pon 20:11, 19 Mar 2007 Temat postu:

System minutowy roxuje. Cool

Byrne to mój ulubiony tancerz, ma ruchy nie do pobicia. Obczaj sobie video do Life During Wartime z tego koncertu (link stronę wcześniej). Nie wiem, co on bierze, ale chcę wziąć to samo.

Z tym koncertem Stop making sense to w ogóle jest ciekawa sprawa. Jest tak rewelacyjny, że każde przesłuchanie utworów studyjnych po nim rozczarowuje, np takie Burning Down The House. Ja nie wiem, ale tej płyty chyba trzeba słuchać na końcu. Tak musi smakować deser za 5 tysięcy dolarów.

matinee · Wysłany: Sob 11:40, 24 Mar 2007 Temat postu:

No przepraszam bardzo, Jarvis bije go na łopatki swoimi ruchami (pomimo, że dostrzegam pewne cechy wspólne - m.in. brak zależności między pozycją w jakiej się znajduje, a jakością wydobywanego głosu) :p
A David często wygląda tak... psychopatycznie Rolling Eyes

Sekwencja ruchów, tak od 1:43 do 2:04, świetna.
Tylko dlaczego Tina cały czas patrzy sie na niego kontrolnie, zawsze tak miała? :]

Właśnie. Ściągnełam chyba jakąś dziwną wersje tej plyty - część utworów jest koncertowa, a część studyjna (np. Psycho Killer), czyli tak jakbym zjadła już część deseru;)

Marquee Moon · Wysłany: Sob 12:35, 24 Mar 2007 Temat postu:

matinee · Wysłany: Sob 22:13, 24 Mar 2007 Temat postu:

Ok, niech będzie.
A o indywidulanych upodobaniach najlepiej świadczą awatary, zmieniane co jakiś czas co prawda, ale jednak ze wskazaniem na jedną osobę Laughing

Dla mnie najśmieszniejszy Bowie to ten z teledysku do Rebel, rebel, zawsze pooglądanie tego poprawia mi humor:p
(ale jeszcze nie widziałam Dancing in the Streets:])

Nieśmiałość nieśmiałością, ale niektóre jego miny bywają przerażające. I koniec.

Się ściąga w takim razie.

Marquee Moon · Wysłany: Nie 1:20, 25 Mar 2007 Temat postu:

Haha, no, Rebel Rebel wymiata. Trudno stwierdzić, który element jego stroju jest najbardziej kiczowaty. A najlepsze jest to, że on podobnie ubrany chodził po ulicach. Kiedyś widziałam filmik na youtube z występu jakiegoś śpiewaka estradowego, popularnego pewnie tylko w Anglii. Śpiewa sobie, śpiewa i nagle taka zawiecha i mówi: oh my god, it's david bowie. Kamera szuka pośród publiczności Bowiego, a on tam sobie siedzi w tej przepasce na oku i w którejś z ziggowych kreacji.

Teledysk do boskiego duetu. Trudno powiedzieć, który z nich głupszy, znaczy Mick czy David. Wink

http://youtube.com/watch?v=BO2QfSQiG70

Marquee Moon · Wysłany: Sob 19:43, 31 Mar 2007 Temat postu:

Nie wiem, czy ktoś próbował słuchać solowego Byrne'a. Różne albumy nagrywał - lepsze, gorsze, ale na pewno inne od twórczości Talking Heads.

W każdym bądź razie jego ostatnia płyta Grown Backwards z 2004 to jedna z mądrzejszych rzeczy, jakich zdarzyło mi się słuchać.

Rzadko używam określenia 'piękny' w stosunku do utworów, ale ten z całą pewnością taki jest:
[link widoczny dla zalogowanych]

matinee

Dostałam dziś pocztą płytę Stop Making Sense, i cały dzień został z nią spędzony rzecz jasna:p
A mam pytanie, którą jeszcze ich płytę posłuchać, żeby doznać podobnych wrażeń, wzruszeń itd.? ;]
Znam kilka pojedyńczych utworów z innych albumów, ale żadnego tak dogłębnie.

konrad

płyta Remain In Light w całości rewelacyjna.