Indie Rock & Stuff

Maraca

Wygląda na to, że każdy z nas ma inne doświadczenia w tym temacie, czy też obracamy się w różnym towarzystwie Wink

Osobiście nigdy nie spotkałam się z tym, żeby ktoś spojrzał na ateistę jak na wariata. Za to gdy kolega/koleżanka nie idzie na imprezę lub nie je pizzy pepperoni, bo jest piątek, wszyscy stukają się w czoło albo przewracają oczami.

To, że Polska jest bardziej religijna niż reszta Europy, to oczywista oczywistość.
Może Bóg faktycznie jest w Stanach traktowany jako talizman, jak pisze Ciumok, tego nie wiem, i niewielu jest prawdziwie wierzących, ale czy u nas jest pod tym względem inaczej?
Różnica dotyczy raczej tego jak mówi się o Bogu - moim zdaniem w USA mówi się dużo bardziej otwarcie. Dlaczego u nas tak mało celebrities w ogóle porusza ten temat?

Latia

Latia to nie Ciumok, Ciumok to nie Latia ;]
miałam o religii w usa na wykładach, więc trochę się nasłuchałam.
oczywiście, mówi się bardziej otwarcie, ale sedno jest w tym, że nie jest to mówienie strict religijne.
'god bless us' stało się normą w większości przemówień kogokolwiek. od baracka obamy, po paris hilton. i nie różni się sensem od drukowanego na dolarach 'in god we trust'. dlatego w moim odczuciu takie 'otwarte mówienie o bogu' nie ma niewiadomo jakiej wartości.

godfather

obawiam sie, ze slyszalem to samo co latia od tego samego pana;]

amerykanie przez 'bog z nami' nie klada nacisku na 'bog', tylko na 'nami'. jako, ze sa najwspanialszym narodem zyjacym w najwspanialszym kraju logicznym jest, ze najdoskonalsza istota jest po ich stronie. w zadnym wypadku nie jest to natomiast wyznanie wiary. troche to pokrecone;]

Maraca

Latia

nie, bo switchfoot jest słaby Laughing

godfather

w kochaniu masz zreszta spora konkurencje...

Ciumok

Ja raczej mam znajomych niewierzących, albo krytycznie podchodzących do swoich wierzeń. Ale moi znajomi są raczej lekko bananistyczną, postępową grupą dzieci z przeważnie inteligenckich rodzin w najbogatszym mieście w kraju. To nie jest środowisko społecznie reprezentatywne w przeciwieństwie do np. wszystkich szkół do jakich uczęszczałem. Wystarczy stwierdzić ile obciążeń intelektualnych (nie mówię tego w kontekście pejoratywnym, tylko stwierdzam jako fakt ich powszechne występowanie) mają Polacy. W jaki sposób mówi i myśli się np. o Janie Pawle II, za jaką oczywistość pojmujemy występowanie w sferze publicznej duchownych jako autorytetów. Zważ też na poczucie identyfikacji, na myślenie o innych wyznaniach jako "innych". Przecież muzułmanie, buddyści i Żydzi są tymi "innymi" nawet w myślach osób, które wiary w tym kraju niby formalnie nie praktykują. Świeckie szkoły uczą o innych wyznaniach niż katolickie, nie tyle co wrogo, ale z pewnością w kategorii obcych kultur.

Na pewno mało jest katolików przywiązanych ściśle do wszystkich zwyczajów i praktyk, jakie wytworzyła ta kultura religijna. Ale to nie jest nic dziwnego, bo wiele tych rzekomych prawd jest niezrozumiałych dla samych wierzących (najbardziej elemntarnym przykładem jest stosunek hierarchii do antykoncepcji), a poza tym Polacy nigdy nie byli, jako ogół, świadomymi chrześcijanami. Większość katolików to ludzie pojmujący wiarę w Boga jako tradycję, automat, schemat, którego trzyma się bez głębszych przemyśleń. Osoba, która przestrzega postu jest w takiej sytuacji rzeczywiście dużą osobliwością. Ale nie powiedziałbym, żeby w tym kraju traktowało się osoby katolickie jako obce. Tak nie jest, bo tutaj właściwie wszystko jest, na moje nieszczęście, doszczętnie katolickie.

Szarlotka

Ciumoku, tradycyjnie, ja Cię błagam, jak piszemy wyraz hierarchia. coś Ci się pojebało, prawda?

Ciumok

Coś mi się pojebało, ale powinienem to sam poprawić, bo z reguły czytam takie dłuższe posty po ich napisaniu raz jeszcze. Poprawiłem:)

Szarlotka

cieszy mnie to! ;]