Indie Rock & Stuff

jarząb

no to żeś teraz błysnął, bije ci brawo.

mrtchn

Lady

Och, doprawdy, dzięki, Maciek, za wyprowadzenie mnie z błędu. Bo już myślałam, że to ja, że to za sprawą mojego utyskiwania nagle wszyscy solidaryzują się z biednym uciśnionym Mattem Tongiem.

To była ironia. Tak just in case.

Nadal nie wiem, do czego pije Czołgaj. Przecież ja nie biegam za owcami, a tym bardziej owce za mną. Ostatnio nawet robię za wilka.

Biały Liść

Charlotte

Jeżeli ktoś Ci mówi, że jakaś płyta jest arcydziełem to zaczynasz patrzeć na nią pod tym kątem. A jak okazuje się, że Twoim zdaniem jest inaczej to wrażenie trochę spada. Może tylko ja tak mam. W każdym razie po tym co się tu działo z libsami [i do czego sama się zresztą trochę przyczyniłam] staram się oceniać muzykę mniej pod wpływem emocji, nie gloryfikować czegoś przedwcześnie.

Biały Liść

ale ocenianie muzyki pod wplywem emocji to polowa Spassu;)

x

ostatni raz na forum porcysa byłem bo chciałem o muchach poczytać. to było z dwa miesiące temu. recek nie czytałem świeżych, więc nie wiem co tam on wykombinował, mało mnie to obchodzi.
libs to w ogóle dolna półka indie rocka. parę piosenek porywa(ze strokesami jest podobnie.. ponoć.. spadkobiercami po VU są.... aha, a ja jestem synem paris hilton). z bloc party myślałem że będzie całkiem inaczej. przecież pierwszą część poprzedniej płyty to kurwa przeboje jakich w tej dekadzie praktycznie nie było. a oni co zrobili? podążyli ściężką na drugiej części płyty. momentami jednak patrzyli ze smutnymi oczyma w stronę tych przebojów, i coś próbowali ratowac.. ale nie wyszło.

bloc party to jak taka bułka kupiona w Leclercu czy innych hipermarketach. na początku, zaraz po wyjęciu z pieca, jest świeża, smaczna, chrupka. ale gdy minie parę godzin... staję się gumniasta, połknąć sie nie da, i szczęka boli.
ja naprawdę uwielbiam ich debiut, w lecie to nie mogłem sie obejść bez nich, dlatego jeszcze niższa powinna być nota. za rozwiane marzenia.

Marquee Moon

Lady

Zabawne, zawsze myślałam, że The Libertines z punktu widzenia nie-fanów idą po najmniejszej linii oporu - przebojowości; The Strokes to samo, tyle że robią przy tym więcej zgiełku. Zgadzam się z Liściem - muzyka pozostaje dobra/zła bez względu na opinie. Nigdy nie sugeruję się zdaniem innych. Mogę posłuchać czegoś, kiedy poleci mi to ktoś, kogo gustowi muzycznemu ufam, ale ocenę pozostawiam sobie.

Bloc Party moim zdaniem wyrożniało się tym, że nie chcieli brzmieć jak ktoś inny, kto grał przed nimi. Wyeksponowane bębny, minimalistyczna gitara, czarny głos - nikt nie połączył jeszcze tych trzech elementów. Tristan mawiał, że pasują do sceny NRR jak kwiatek do kożucha.

Od początku ich szanowałam, bo byli chwaleni przez wszystkich, lubiłam single, ale całą płytę pokochałam niedawno, kiedy wróciłam do niej po wielomiesięcznej przerwie. Kiedy zamilkł wrzask wokół niej, dopiero wtedy ona sama mogła pięknie wybrzmieć, a ja mogłam się w niej zakochać.

Kiedy przesłuchałam drugą płytę po raz pierwszy, pomyślałam:

1. szacunek, nie poszli za ciosem, w łatwą przebojowość, nie zrobili klonów 'Banquet' i 'Helicopter', postawili na klimat i przekaz, jak przystało na dojrzały zespół, a więc płyta będzie wolniej wchodzić, odpadnie część fanów - ta zorientowana na sezonowe mody i listy przebojów, co za ulga;

2. melodie nie są zbyt oczywiste, może z wyjątkiem ze dwóch-trzech refrenów, w piosenkach dużo się dzieje, a więc nie pogublili się i dalej wiedzą, jak to się robi;

3. szkoda, że ucierpiała perkusja, ale może chodziło im o pozbycie się łatki zespołu grającego indie-dzieciakom do tańca...

CZASEM PIĘKNO POLEGA NA BRAKU PRZEBOJOWOŚCI. Współczuję Radiohead fanów, którzy na koncertach żądają wykonywania 'Creep'.

matinee

jarząb

a jak masz z 2 plytą?

matinee

Po 2-3 przesluchaniach zbyt szybko pomyslalam "łał". Tak mysle.

x

Lady

jarząb