Indie Rock & Stuff

czołgaj się

tak tak, niech zagrają w kwidziniu, grudziądzu i pile.

Latia

robert

Latia

Ciumok

Oni taki tur de poloń uprawiają. Gdynia-Warszawa-Kraków Very Happy

Penny Lane

Soty_PL

na selectora

czołgaj się

będziecie tam mieli pono CSS i New Young Pony Club w promocji.

tabakaaa · Dołączył: 07 Lut 2008 Posty: 46 Przeczytał: 0 tematów

i jeszcze Fisherspoonera, Dizzee Rascala i Orbital Smile

(los się nade mną lituje, ze przynajmniej na biletach pkp oszczędzę Very Happy

)

bartoś

css zachęca mnie do tego ,ązeby olać tyodniowe warsztaty filmowe w radomie czy innje wśi i pojechać do krakowa

tomano

css to chujnia lekka dla mnie. ale reszta oprawy mnie rusza i to jak!

ZU

ale koncertowo-imprezowo może to być wymiatacz.

Ciumok

Tak gdzieś koło południa sobotniego mój brat rozkładając się co wygodniej na kanapie oznajmił mi, że odsłuchał już płyty-sami-wiecie-jakiej na majspejsie i był zaskoczony tym, że jest tak znakomita. Odpowiedziałem krótko: oby, mam taką nadzieję.

Kurwicy dostałem jak Empik.com powiedział mi, że mogę zrezygnować z zamówienia, bo może będzie 17 lutego, może. Pojechałem do Saturna, a tam została jedna kopia. Jedna jedyna, 55 zł. Malutko jak na płytę winylową, która jest rozbita na dwie (bez bonusów, po prostu sześć na każdej). Wydanie płyty jest znakomite, przepiękne zdjęcia, zajebisty druk, nie mam wątpliwości, że przynajmniej od strony wizualnej jest to najładniejszy album Franza. Teraz kiedy to piszę, powoli zbliżam się do końca drugiego odsłuchu. Słucham z fenomenalnego gramofonu, ze świetnego nagrania, więc wszystko znakomicie słyszę. No i…

Nie będę porównywać do poprzednich płyt, szastać ocenami punktowymi, ale przynajmniej na jakieś przyrównanie w miejsce porównań zdobyć się mogę. Franz Ferdinand nagrali trzeci, równy, kurewsko dobry album. Ma wszystko to co jest ważne dla płyty:

a) charakterystyczny styl wykonawcy – kiedy słucha się pierwszej połówki to słychać znakomicie, że jest to ICH album.
b) progres. Bob gra na basie tak dobrze jak nigdy, dzięki czemu mój ukochany zespół utracił szczęśliwie swój najsłabszy punkt. Bez basu tej płyty by nie było. A jest, jest tak bardzo, że o ja pierdolę!

Pomimo tego świetnie rozpoznawalnego stylu, płyta jest różnorodna. „Lucid Dreams” w wersji singlowej to zwyczajnie przyzwoity kawałek, wersja albumowa kopie dupę i pokazuje, że oni nie są, niezależnie od tego czy się ich lubi czy nie, takim samym, tępo brzmiącym i stojącym w miejscu zespolikiem jak cała, długa na kilometry, lista grup stacjonujących około muzyki rockowej. Alex jest jedynym wokalistą na którego głos TAK reaguję, teksty same chcą się śpiewać. Rzeczywiście to płyta taneczna, ja zatańczyłem od „No You Girls”. A całość, genialne, zamknąć to piękną, słodką balladą na gitarkę (cudownie łączącą się z Dylanem, którego katuję ostatnimi czasy). Do tego szlachetny smród The Beatles w kilku piosenkach, aż nazwałbym któryś kawałek „The Ballad of Alex and Eleanor” Very Happy

Choć nie wiem czy pozostają jeszcze parą Smile

Kocham tego wykonawcę, kocham miłością bezgraniczną, wygram tą pierdoloną olimpiadę z Wosu, żeby mieć wysokie stypendium pozaszkolne i mieć kupę kasy na ich trzeci koncert w moim wydaniu. Zupełnie nie zawiedli, a nowy longplej genialnie nadaje się na promowanie tego zespołu pośród tych, którzy jeszcze grupy nigdy nie słuchali. Ale sądząc po gigantycznej, dwutysięcznej frytce w ciasnej do bólu tego dnia Stodole, takowe jednostki raczej zakończyły swoją bytność pomiędzy Bałtykiem i Tatrami… I tak kończąc, moich dwóch kolegów z klasy, metalowców, którzy wcześniej ironizowali z mojego ulubionego zespołu, przyznało mi dzisiaj, zanim sam jeszcze zrobiłem odsłuch, że „Tonight” ma parę zajebistych momentów.

La, la, la, la, la… Ulysses
I’ve found a new way!

sHavo

Czy ktoś spodziewał się, że Ciumok nie będzie hiperbolizował?

Szarlotka

nie, ale mi się bardzo podoba co Ciumok o FF napisał. strasznie ich kiedyś nie trawiłam, drażnił mnie ich styl, a teraz z ręką na sercu mówię, że się myliłam. mają swój styl, są nieźli w tym co robią (dla mnie na pewno nie genialni ani nic z epitetów tego rzędu), i rzeczywiście się rozwijają. trzy dobre płyty... jeśli się tak zdarza, to nic tylko zacierać rączki i się cieszyć, a w tym wypadku dorobek jest imponującej jakości.