Indie Rock & Stuff

konrad

Soft Cell to zupełnie fajny punk z tych czasów, aż dziwnie to dziś brzmi, ale wtedy punk grało się na klawiszach Smile

Depeche Mode, Soft Cell, Talk Talk

Marquee Moon

A to ciekawa uwaga. Rzeczywiście Soft Cell i ich programowa fascynacja perwersją miały dużo z punkowej prowokacji, pociągania za niebezpieczne sznurki z napisem 'tabu'. Ktoś na screenagers w rankingu lat 80-tych bardzo trafnie napisał o tej kapeli: nie mieli może przebojowości Human League, podniosłości Ultravox, nutki dekadencji OMD czy mocy Yazoo, mieli za to złotą kartę członkowską do burdeli w Soho

klaudia

Aimil

Marquee Moon

A najlepsze jest to, że to nie jest teledysk. To jest występ telewizyjny w popularnym programie. Zaproszono ich świadomie, wiedząc, czego można się spodziewać. Wąsaty alfons i jego lateksowa dziwka. Zero tabu. Dlatego kocham lata 80-te. Laughing

PS. Chyba że masz na myśli takie promocyjne video, które jest na kasecie z video do Non-stop Erotic Cabaret? Są w jakimś sklepie, rozmawiają ze sprzedawcą, potem wchodzą do kabin i przenoszą się do jakiejś sali, w której orkiestra, jakoś tak. Tylko nie znam puenty tego klipu, bo widziałam tylko fragment.

drax

nie wiem od czego zacząć, bo mam wszystko Soft Cell i prawie wszystko Almonda (miec jego wszystko to nie lada sztuka Smile

)

powiem tylko tyle - solowy Almond jest jeszcze lepszy niż Soft Cell. wiele płyt, wiele styli, wiele wzruszeń. proponuję zacząć od albumu The Stars We Are.

samo Soft Cell - oczywiście, że punkowe reminiscencje. bez punka nie byłoby synthpopu przecież. ani new romantic, ani w ogóle nic by nie było.. do dziś na listach przebojów królowałaby Electric Light Orchestra Very Happy

najbardziej oczywiście lubię pierwszy wybitny album. takie Frustration, Sex Dwarf, albo Seedy Films.. nihilistyczne, rozpaczliwie smutne, ironiczne szaleństwo.

matinee

Przypomniałam sobie, że kiedyś przez słuchanie w kółko Sex Dwarf miałam tak zryte sny, że szkoda nawet słów Laughing