Indie Rock & Stuff

x · Wysłany: Czw 21:15, 08 Mar 2007 Temat postu:

Fakt. nie pomyślałem z tym poznaniem starych kawałków REM przez te radiowe, a to przecież normalka. ale to jedyny znany przedstawiciel takiego grania (college rocka) znany szerszemu gronu ludzi w Polszy.

a G's'R to.... taki zamiennik słowa 'wiocha' w moim słowniku ; )

miałem posłuchać sobie audycję któregoś pana z trójki, bodajże Niedźwiedzia miał zaprezentować lata 80-te w ciagu całego dnia, gdzieś na początku roku. ale bałem się... że będą lecieć wielkie polskie przeboje w kółko, troche dire straits, moze marillion, get to france oldfielda , no i madonna czy mj. nie żebym jakoś nie lubiał tych zepsołów (kochałem bardzo swego czasu Marilliona, a Oldfielda dalej kocham, Madonne i MJ uwielbiam) tyle że zamiast ukazać inne oblicze muzyki, oni wałkują ciagle to samo.

Marquee Moon · Wysłany: Czw 23:52, 08 Mar 2007 Temat postu:

Lady · Wysłany: Pią 0:49, 09 Mar 2007 Temat postu:

Urocza prostota ich muzyki i Marka Knopflera wyczucie melodii, które podobają się wszystkim. Kto nie kocha 'Romea & Juliet', 'Sultans Of Swing', 'Money For Nothing' (and the chicks for free Wink

)? To są już standardy.

Zresztą w tym kraju kocha się dobrych gitarzystów, takich jak Knopfler czy Slash. Dodajcie do tego machismo i wybryki Axla i macie fenomen Gunsów.

x · Wysłany: Pią 15:21, 09 Mar 2007 Temat postu:

Tyle że taki Funkadelic w Polsce praktycznie nie istnieje, a tam przewijali się genialni gitarzyści.
Pokuszę się o stwierdzenie że w Polsce ludzie kochają smutne, melancholijne kawałki... taki November Rain... Brothers in arms ... czy Kayleigh, nie wspominając o całym the Wall. refleksyjne, przepełnione poetyckością, piękne liryczne kawałki. takie by przybić człowieka.
the smiths jest zbyt intymne, nie każdy lubi Wilde`a.

the smiths można zarzucić, że podczas pierwszych odsluchań, ich muzyka jest duszna. i to bardzo, można się zakrztusić, ale gdy sie przejdzie ten etap . . .

fenomen Dire Straits podobny jest włąśnie do Fisha i Marilliona czy obecnie do Archive. 'melomani' uwielbiają takie patetyczne kawałki jak już wyżej wspomniałem. no i pokolenie zakochane im współczesnej muzyce puszczanej w radio, przekazują swoję zainteresowanie muzyczne dzieciom. i stąd ten kult.

Lady · Wysłany: Pią 15:38, 09 Mar 2007 Temat postu:

Masz całkowitą rację. To wszystko dlatego, że jesteśmy romantycznym, zdołowanym narodem z masą kompleksów.

Przy pierwszym przesłuchaniu The Smiths uderzyło mnie to, że (tylko z pozoru i przeważnie) pogodnym melodiom towarzyszą smutne teksty. Przeciętny polski konsument muzyki miałby rozdwojenie jaźni.

mrsaddy · Wysłany: Pią 20:32, 09 Mar 2007 Temat postu:

x · Wysłany: Pią 21:18, 09 Mar 2007 Temat postu:

u mnie raczej niedoceniane "Some Grils are Bigger Than Others" wpłyno na mnie tak pozytywnie, że słuchałem właśnie dlatego kawałka ten album.

i dopiero po którymś tam odsłuchu przypatrzyłem/przysłuchałem się "There Is a Light...." . muzyka to taka kobieta dla wszystkich - trzeba do niej cierpliwości, a wtdy może obdarzyć cię całą słodyczą (jeeeeeeeeeeeeeeee! patos Very Happy

).

mrsaddy · Wysłany: Pią 22:52, 09 Mar 2007 Temat postu:

patos ^ ;D

Nie lubie tekstu "Some girls..." Ale melodia zacna..
Ja pierwsza przesluchalam "There is a light..."(po przeczytaniu jakiegos plebiscytu gdzies tam...na screnagers chyba nawet zreszta) . a potem jeszcze raz... i jeszcze... xD ale teraz nie moge jej sluchac za czesto, bo stracilaby urok... W ogole strasznie sie boje, ze kiedys rzuce Smithsow w kat bo mi się przejedzą.

Lady · Wysłany: Sob 2:31, 10 Mar 2007 Temat postu:

Ja właśnie dlatego rzadko słucham, prawie o nich nie mówię i staram się za dużo nie myśleć Wink

Marquee Moon · Wysłany: Sob 11:51, 10 Mar 2007 Temat postu:

Problem w tym, że je nie potrafię znaleźć uroku w muzyce Dire Straits, dlatego zawsze popularność tego zespołu wzbudza we mnie takie zdziwienie. Ok, Knopfler jest dobrym gitarzystą, ale ja nie lubię brzmienia jego gitary. Jest ono bardzo charakterystyczne, od razu rozpoznawalne, w zasadzie mam wrażenie, że w każdym utworze występuje po prostu zmodyfikowany motyw z Brothers in Arms.

Co do schizofrenii, jakiej mógłby nabawić się przeciętny polski słuchacz w zetknięciu z The Smiths, to się nie zgadzam. A to dlatego, że przeciętny słuchacz nie wnika w teksty. Nie rozumie ich ze słuchu. Jest melodia, jest wokal - to jest podstawa. Nie oszukujmy się - nie analizuje się tekstów, dobrze jest jeśli chociaż ktoś refren potrafi odtworzyć. Ale to też zazwyczaj pozbawione jest refleksji. Prawda jest taka, że słowa poznaje się zazwyczaj dopiero na samym końcu. Czyli problem tkwi raczej gdzie indziej.

A ze The Smiths zaczęło się u mnie od Panic. To zachęciło mnie do spróbowania czegoś jeszcze. Niestety pierwsze podejście nie powiodło się. Jakieś takie dziwne mi się to wydało wtedy, jodłowanie? zawodzenie? wtf?!? no i poszli w odstawkę. Drugie podejście - There is a light... i wtedy już mnie powalili. A te dwie piosenki są do dzisiaj moimi ulubionymi. Wink

Lady · Wysłany: Sob 16:39, 10 Mar 2007 Temat postu:

U mnie odpowiedź jest bardzo prosta - długo ich unikałam, choć znałam, aż mnie Marcin zmanipulował Wink

girlfromipanema · Wysłany: Sob 20:17, 10 Mar 2007 Temat postu:

The Smiths raczej mi się nie znudzą, bo tyle musiałam się do nich przyzwyczajać, że nie wyobrażam sobie teraz tego procesu w drugą stronę ;] już od wielu osób słyszałam zresztą, że musieli się właśnie z nimi oswoić, bo najpierw przeszkadzał im szczególnie wokal. może to jest problem? czasem jak chcę coś komuś pokazać, to mam wrażenie, że ma podejście "albo mi się spodoba od razu, albo wcale". naprawdę nie wszyscy mają zacięcie, żeby się wsłuchać, podejść do danego zespołu czy nawet pojedynczej piosenki kilka razy... do muzyki trzeba jak do wszystkiego, kiedy się chce, żeby nie odpychało- z sercem Wink

x · Wysłany: Nie 15:42, 11 Mar 2007 Temat postu:

Jeff Buckley gra 'th boy with the thorn in his side'

[link widoczny dla zalogowanych]

fajne fajne. on ze swoim głosem nie naśladuję Moza, a robi to równie dobrze, a może nawet lepiej.

Marquee Moon · Wysłany: Śro 23:36, 28 Mar 2007 Temat postu:

Znalazłam coś ciekawego. Tu jest strona, na której są wypisane chyba wszystkie covery The Smiths, jakie nagrano kiedykolwiek we wszystkich zakątkach świata. Rozmiary tego opracowania powalają.

[link widoczny dla zalogowanych]

jarząb · Wysłany: Śro 23:45, 28 Mar 2007 Temat postu:

o w pyte
there is a light ma troche tych coverów..